Mikroflora jelitowa i prawidłowe stosowanie probiotyku/probiotyków mają ogromne znaczenie w prawidłowej pracy całego organizmu. Zostało ustalone, że zachodzi dwukierunkowa interakcja między mikrobiomem a układem nerwowym, mikrobiomem a odpornością, mikrobiomem a układem kostnym, i w końcu mikrobiomem a mitochondriami. Probiotyki przykuwają coraz większą uwagę ze względu na wzrost dowodów ich korzyści w wielu zaburzeniach zwyrodnieniowych, w przywracaniu mikroflory jelitowej, mikroflory pochwowy i jamy ustnej, łagodząc w ten sposób różne ciężkie reakcje zapalne. Wszystkie te odkrycia sugerują, że probiotyki mogą odgrywać rolę w procedurach klinicznych i podejściach terapeutycznych w celu zmniejszenia ryzyka zachorowalności i śmiertelności związanej z chorobami OUN, chorobami sercowo-naczyniowymi i zwyrodnieniami kości.
Dysbioza (czyli brak właściwych mikroorganizmów/ ich niedobór lub niewłaściwa proporcja) generuje wadliwy mechanizm wchłaniania ważnych składników odżywczych dla homeostazy kości, takich jak witaminy, w tym K i D, oraz hormonów, takich jak serotonina, testosteron i estrogen.
Badania wykazały powiązania pomiędzy drobnoustrojami jelitowymi, funkcją tawienną i samopoczuciem psychicznym, szczególnie pod tym względem, że serotonina jest syntetyzowana w jelitach przez połączoną aktywność różnych szczepów mikroflory, m.in. Lactobaccillus. Związek ten zaobserwowano po raz pierwszy u pacjenta z IBS, który również przejawiał wyraźne objawy kliniczne zaburzeń depresyjnych. Analiza mikrobiologiczna u pacjentów z IBS wykazała bardzo niski poziom szczepów Lactobacillus w porównaniu ze zdrowymi osobnikami.
Badanie przeprowadzone w 2018 r. na myszach wykazało zastosowanie dwóch probiotycznych szczepów Lactobacillus, L. salivarius L305 i L. rhamnosus L307, w łagodzeniu klinicznych objawów łuszczycy poprzez hamowanie agresywnego działania prozapalnych cytokin i interleukin, takich jak TNF- α, IL-1β, IL-6, IL-17 i IL-22 i promując aktywność przeciwzapalną / modulującą IL-4 i IL-10
Wzrost przepuszczalności jelit lub „nieszczelność jelit” intensyfikuje przejście endotoksyn, takich jak LPS i innych form cząsteczek i patogenów do krwioobiegu, a tym samym do całego organizmu. Wzrost tych endotoksyn, patogenów ostatecznie wyzwala aktywację kaskady odpowiedzi immunologicznej poprzez włączenie receptora TLR4, który pośredniczy w rekrutacji limfocytów T i B wraz z ogromną liczbą pro zapalnych cytokin, interleukin i IgA. Obecnie rozważa się zastosowanie probiotyków jako narzędzia terapeutycznego, które może wywierać korzystny wpływ na OUN poprzez poprawę stabilności homeostazy i integralności mikroflory jelitowej, zmniejszając ogólnoustrojowe zapalenie.
Bakterie Gram-ujemne, takie jak Porphyromonas gingivalis, Tannerella forsythia i Aggregatibacter actinomycetemcomitans, są w stanie migrować do układu albo do serca, płuc i układu płciowego, albo są w stanie dostać się do mózgu przez krew lub zainfekowane przyzębia. Analiza histopatologiczna potwierdziła obecność tych bakterii prawie wszędzie, w blaszkach miażdżycowych, pochwie, płynie owodniowym, próbkach bioptycznych reumatoidalnego zapalenia stawów i płytkach mózgowych typowych dla chorób neurodegeneracyjnych AD, PD i MS.
Zmieniona mikroflora jelitowa może prowadzić do przewlekłej dysbiozy jelitowej i rozprzestrzeniania się urazów ogólnoustrojowych obejmujących komórki, tkanki, cały organizm doprowadzając do wewnętrznej dysfunkcji mechanizmu regeneracyjnego.
Pogląd i spojrzenie na mikroflorę jelitową i mikrobiom zmieniło się i okazuje się, że może być przydatne jako potencjalny środek do dostarczania lepszych, bardziej precyzyjnych i spersonalizowanych metod leczenia w celu osiągnięcia lepszych korzyści zdrowotnych dla coraz bardziej starzejącego się społeczeństwa.
Powyższy artykuł jest zbiorem wybranych informacji z artykułu o tytule:
Probiotics in Health and Immunity: A First Step toward Understanding the Importance of Microbiota System in Translational Medicine
By Ciro Gargiulo Isacco, Andrea Ballini, Danila De Vito, Angelo Michele Inchingolo, Stefania Cantore, Gregorio Paduanelli, Kieu Cao Diem Nguyen, Alessio Danilo Inchingolo, Gianna Dipalma and Francesco Inchingolo
Submitted: April 30th 2019Reviewed: July 15th 2019Published: August 14th 2019
DOI: 10.5772/intechopen.88601
Twój komentarz